Afgelopen periode heb ik nagedacht over de toekomst van Switch to Silence. Ik heb besloten om het stilte-gedachtegoed onder te brengen in ons nieuwe merk: Essencio. Dat betekent dat dit het laatste Switch-blog is dat je hier zult lezen.

Essencio maakt tijd voor
schoonheid en betekenis

Er komen een paar dingen samen die mij tot dit besluit hebben gebracht: de naam en propositie van mijn groeiende bedrijf Studio Vrolijk verandert in Essencio.

Switch to Silence past hier niet alleen prachtig in, het maakt ook dat ik meer tijd heb om het thema onthaasting meer recht te doen. Vanuit één merk is dit fijner voor mijn focus en effectiever.

Hier bekijk je de Instagram-pagina van Essencio. En hier ontdek je de inspiratiepagina van Essencio met het thema stilte en onthaasting.

Over Essencio
Essencio verbindt stijlvolle ontwerpen met betekenisvolle inhoud in producten en diensten. Het thema stilte en onthaasting is een van de pijlers van dit nieuwe merk.

Vanaf 4 september vind je bij Essencio inspiratie over ontwikkeling, schoonheid, focus en onthaasting. In ons blog delen we verhalen, reflectiemomenten en interviews met inspirerende mensen.

‘Geef aandacht en zoek de stilte.
Ze zijn de meest luxe dingen van vandaag.’

Ik wil je graag laten zien hoe we dit thema waar jij geïnteresseerd in bent voortzetten. Schrijf je je in voor de nieuwsbrief? Ik hoop dat je een trouwe lezer zult blijven.

Bedankt
Mirjam van der Vegt en ik bedanken je voor je betrokkenheid bij Switch to Silence – soms al vanaf het begin – en zijn dankbaar dat we velen van jullie hebben mogen inspireren over dingen die zo van waarde zijn in deze gehaaste tijd. Je bent ook welkom bij de QS retraites, schuif je voor meer info daarover aan bij Mirjam’s Leestafel.

Let’s switch!

Margreet Kattouw

Je hebt het ongetwijfeld langs horen komen via de media, het is de week van de werkstress, 14-17 november 2016. Helaas is het nodig hier een campagne* voor te maken,  maar we vinden het een goed initiatief, en belangrijk om hier aandacht aan te geven. Wij doen mee!

*Deze campagne is een initiatief van Duurzame Inzetbaarheid (onderdeel van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid) en het Europees Agentschap voor Veiligheid en Gezondheid op het Werk.

Nazomer: de tijd van van bloeiende heide. Prachtige kleuren om naar te kijken, een vrolijkheid die je dag kleur geeft.  

Een nieuw seizoen, duidelijk zichtbaar in bloeiende heide. Hoe houden we vast wat we hebben gevonden aan rust de afgelopen weken?
Nu we terug zijn van vakantie kan de werkdruk je zomaar opnieuw beklemmen. De rust en aandacht die je in de vakantie voelde slaat in september soms ineens om in drukte en stress. Een paar tips voor een rustige start:

• Denk iedere dag even terug aan goede voornemens die je in de vakantie hebt gemaakt, hoe breng je dat concreet in de praktijk?
Heb je geen voornemens voor ogen, bedenk dan alsnog voor dit komende seizoen waar je je focus wilt leggen. Dat kan gaan over relaties, gezondheid of werk. Wat doe je liever méér, en wat juist liever mínder?

• Kijk naar één foto uit je vakantie die je herinnert aan een moment van onthaasting. Voor mij is dat deze foto uit Frankrijk van afgelopen zomer:

In een klein dorpje zat ze heerlijk te lezen. Een onbekende Franse vrouw. Ze was ontspannen. Met alleen een boek, een hoed tegen de zon en wat tijd voor zichzelf. Als ik deze foto bekijk krijg ik weer helder wat ik mezelf voorgenomen heb.

• Maak iedere dag een korte wandeling buiten. Bekijk aandachtig de kleuren die je onderweg ziet. Laat los waar je over piekert en wandel even in het moment.

• Bedenk aan het einde van de dag een paar dingen waar je dankbaar voor bent. Spreek ze uit of schrijf ze op. Dit vermindert stress en haalt de aandacht weg van jezelf.

Goede start van het nieuwe seizoen gewenst!

Durf en luister
verzamel moed
kijk naar je hart
– eigen eb en vloed

alleen daar
begint ons zijn
– is het goed

Een monnik, een eiland en een weekend vrij

Zaterdagmiddag twaalf uur. Hoewel ik er naar uit kijk om broeder Paulus te ontmoeten, bel ik hem om onze afspraak een uur te verzetten. Het weer is zo mooi dat ik maximaal wil genieten van deze zonnige, koude winterdag.

Ik ben op Schiermonnikoog, een eiland met maar één dorp. Het mooiste eiland van Nederland als je het mij vraagt. Met maar een klein dorp, een supermarkt, een VVV, een kerk en wat horeca. Hier is het leven nog overzichtelijk en rustig. Tenminste in januari. De weinige mensen die je op de boot tegenkomt vind je op het eiland niet weer terug. Geen auto’s van toeristen, geen schreeuwende kinderen, geen haast. Waar zou je je hier immers voor moeten haasten? Als vanzelf pas ik mijn tempo aan. Doe ik waar ik zin in heb, kijk ik niet meer op de klok. Ik ga ont-moeten.

Het lijkt wel of niemand de moeite neemt de kou in te gaan. Precies de reden waarom mijn man en ik hier zo graag heen gaan, juist in een saaie januarimaand. De rust, de ruimte en de schoonheid van het eiland hebben op ons een enorme aantrekkingskracht. Het eiland voelt leeg. Waar kun je in Nederland nog dwalen zonder iemand tegen te komen zoals hier?
’s Morgens vroeg fietsen we naar zee via een strandopgang die wat verder weg ligt. Niemand te zien, niemand te horen. Wat heerlijk om zo ver te kunnen kijken; de lage zon, de lange schaduwen, de prachtige tinten van het zand. Hier is het strand zo breed dat je vanaf de duinen nauwelijks de zee kunt zien. Ik maak foto’s en geniet. Probeer mezelf ook te dwingen af en toe de camera in de tas te doen. Genieten met alleen je zintuigen – zonder een functioneel oog wat altijd op de loer ligt – is moeilijk maar waardevol. De zilte zeelucht snuiven we op. Hier is vrede. Hier is het leven goed. We zijn samen één grote glimlach.

Broeder Paulus
In ons vakantiehuisje probeer ik me ’s middags wat voor te bereiden op de komende ontmoeting met een monnik. Ik was verheugd dat broeder Paulus me kort geleden opbelde nadat ik hem de glossy Stil had gestuurd met de vraag of ik hem mocht ontmoeten. Onlangs had ik de documentaire gezien van de verhuizing van de monniken van Abdij Sion naar Schiermonnikoog. Zij gaan daar een nieuw klooster vestigen – zoals de monniken hen op dit eiland hebben voorgedaan in de 16e eeuw. Ik wil hem bevragen over het thema stilte, de glossy Stil en hun verhuizing. Maar gek genoeg leken al mijn eerdere vragen ineens overbodig. De rust van de afgelopen 24 uur maakte dat ik het gesprek in zou gaan zonder doel en zonder agenda. We gaan ontmoeten met een ontvankelijk hart.

De lage middagzon scheen prachtig over de eeuwenoude huizen van de Langestreek in het dorp. Fijn om te merken dat deze broeder de glossy echt goed vindt en er best mee wil poseren. We spreken elkaar vervolgens in het kleine huisje wat we dit weekend hebben gehuurd. De monniken wonen maar 50 meter van ons vandaan stellen we vast.
“Deze glossy kende ik nog niet.” vertelt hij. “Het is een prachtig geschenk om te geven aan mensen die verlangen naar rust en meer over de stilte willen leren. Ik heb het nog niet uit, en wil er graag de tijd voor nemen. Maar ik kan je nu al zeggen dat het artikel van Gabriël Antonio me erg aanspreekt, evenals jullie reis naar Holy Island.”
Er is veel herkenning over en weer. Hij vraag of we Caldey Island ook kennen, dat zou ook wel wat voor ons zijn om te bezoeken denkt hij. Ja, het staat inderdaad op onze lijst van bijzondere plekken om te bezoeken. We hebben een ontspannen en leuk gesprek over Switch to Silence, het eiland en het leven van deze monnik.

Twee benen
Broeder Paulus drinkt zijn koffie en vertelt over zijn leven. Over hoe hij de keuze voor het klooster heeft gemaakt, over de zoektocht die eraan vooraf ging. “Het is gewoon op mijn pad gekomen om monnik te zijn, het klooster is een plek waar ik merk dat ik echt gelukkig ben. Maar ook in het klooster neem je jezelf mee, met al je tekortkomingen en moeiten. Jezelf leren kennen is iets waar je een leven lang over mag doen.” vertelt hij.

Heel nuchtere woorden van een geestelijke denk ik bij mezelf. Ook bij een monnik gaan de dingen blijkbaar niet vanzelf, ook zij zijn niet los van hun moeiten. Over de vraag hoe je naar jezelf moet kijken zegt hij: “Je hebt een leven lang de tijd om erachter te komen wie je bent.
Blijf met twee benen op de grond, blijf in je hele wezen gewoon mens. Probeer echt en authentiek te zijn. Je hoeft geen heilige te zijn, dat geldt ook voor mij. God kan niet bouwen op een halve ‘ik’.” Eerlijk voegt hij eraan toe: “Zelf blijf ik altijd een zoekende ziel houden, ook al ben ik nu 64. Maar, ik kan proberen te leven zoals God het bedoeld heeft, Hij kijkt in mijn ziel en ziet mij beter dan ik mezelf zie. Dat geeft me rust.”

Durf
Als ik vraag wat de rijkdom van stilte is voor hem zegt hij: “In de stilte merk ik dat het echte geluk voor het oprapen ligt. Dat gebeurt als ik me echt over dúrf te geven aan de stilte. Het voegt zoveel toe, ik kijk daardoor totaal anders naar het leven. Ik verlies mezelf en de valse werkelijkheid waarin ik leef. Het oordelen in mij maakt plaats voor liefde”. Wat zou hij willen zeggen tegen mensen die dat moeilijk vinden?: “Probeer te durven. Luister naar je hart, zet de stap naar stilte en wees niet bang. Ga door de moeite heen. Het zal niet makkelijk zijn, maar het zal je zoveel brengen.”

Stilte
Wat biedt Schiermonnikoog meer of anders dan Diepenveen? vraag ik hem. “Het hele eiland op zich is hier eigenlijk een klooster. De rust, de ruimte, de lucht, maar ook de mensen. Hier zijn plekken waarop je je 360 graden kunt omdraaien en je nog steeds niemand zult zien. Soms is de stilte heel intens. Soms is de stilte heel eenzaam. Het maakt me klein en nederig. En daarbij: hier voel ik echte gemeenschapszin bij de mensen in het dorp. De bewoners hier zingen veel in het verenigingsleven. Ik heb in het klooster geleerd dat je samen alleen mooi kunt zingen als je je echt wilt afstemmen op elkaar. De mensen in het dorp hebben elkaar nodig, dat merk je en wij mogen daar nu deel van uit maken. Ik wordt ook stil als een ontmoeting echt is. Authenticiteit is een voorwaarde voor stilte.”

Onrust
Ontwapenend vertelt deze broeder ook over de stormen in zijn leven, die er ook nu nog zijn. “Ik houd van de woeste, brullende zee. Het spiegelt mijn eigen onrustige hart. Het fascineert me. Als ik onrustig ben moet ik maar meegaan in die stemming. Het over me heen laten komen, het domweg uitzingen met mezelf. Er zijn geen trucjes om er aan voorbij te gaan, je kunt het niet wegduwen. Ik moet het op zo’n moment met mijn eigen chaos uithouden. We willen ons bijna alleen maar góed voelen, maar we zijn als mensen nou eenmaal onaf. Als we dat accepteren komt de stilte ook wel weer in ons hart. Als eb en vloed. Maar altijd met de liefde als boventoon.”

Motregen
Een dag later is er door de miezerende regen niets meer van de heldere horizon van eerder over. Een dikke laag mist en motregen maakt het eiland grauw. Uitzicht is er nauwelijks. Jammer. Toch trek ik de bergschoenen weer aan en ga naar buiten. Ik wil zo graag meer zien, meer zeelucht opsnuiven, de wind door mijn haar voelen. Wetend dat ik morgen weer op de boot sta en aan de wal het gewone leven weer begint.

De zinnen van de monnik zingen na in mijn hoofd. Eilanders die voorbij gaan zie ik nu in het licht van de gemeenschapszin. Ik ben jaloers op dat gegeven en neem me voor dat mee naar huis te nemen en te zoeken.
Ik loop en laat me verrassen bij elk pad dat ik tegenkom in de duinen. Bijzonder hoe een landschap na elke tiental meters zo veel kan veranderen. Op het strand zonder grenzen loopt een enkeling voor me uit, voorovergebogen. Grauwe ganzen vliegen over. Ik grinnik om hun naam op deze dag. Zelfs in dit typisch Nederlandse weer kan ik hier genieten.
Rust, ruimte en stilte laten zich niet leiden door zonnestralen. Ze laten zich leiden door je eigen hart.

Margreet Kattouw

Genieten van de feestdagen, even vrij, een pas op de plaats, heerlijk!
Voor mij ook een moment van bezinning. Terugkijken naar het afgelopen jaar, vooruitblikken naar 2016. 

Doe mee; wat leeft binnenin jou?
• Waar droom ik van in 2016?
• Waar wil ik meer (of minder) tijd aan besteden?
• Leef ik vanuit hoop?
• Welke mensen (of boeken) inspireren mij?
Door het onder woorden te brengen wordt het concreet. Schrijf ze op en vul het lijstje aan de komende maanden. Vergeet het niet regelmatig terug te lezen.  

TIP:
Bestel het stickervel Switch om kleine en grote rustmomenten in je agenda te plannen. Je agenda voor 2016 is nog leeg en overzichtelijk, maak daarom nu de keuze ook afspraken in te plannen voor je ziel. We schreven er eerder een blog over: Neem tijd voor stilte

Stil geschenk
De glossy Stil is ook voor deze feestmaand een prachtig cadeau om iemand te geven die wat onthaasting kan gebruiken. Als je het nog voor de feestdagen bestelt, pakken wij het feestelijk voor je in. Je kunt natuurlijk Stil ook in de boekhandel kopen!

Tijd en ademruimte, dat gun ik jou deze dagen!

Let’s Switch!

Margreet

De natuur explodeert in vele tinten.  Alles wat ooit gezaaid werd, ontkiemt en komt tot leven….

Wil je bloeien, dan moet je soms ook snoeien. Prioriteiten stellen en je focus richten op datgene waar je letterlijk van tot leven komt. Gabriël Anthonio – die wordt geïnterviewd in de glossy Stil – kwam er in de stilte achter dat er heel veel is dat er eigenlijk niet toe doet. Hij zegt: ‘We maken ons druk over zoveel kleine dingen – buren die je niet groeten, een collega die de kantjes ervan afloopt – terwijl dit dwaasheid is in het grote geheel. In stilte ontdek je dat je zelf geen haar beter bent dan de ander en je wordt mild en barmhartig voor jezelf en je naaste.’

Mild
Kies deze maanden voor optimale bloei door ook te snoeien in je leven. Waar word jij milder van? Misschien helpt het om het verhaal van Gabriel er nog eens naast te leggen.
Stil is een tijdloos magazine, dus geef het ook deze zomer gerust weer aan iemand cadeau.

Snoeien als Stichting
Ook als stichting zijn deze momenten van bezinning en het snoeien in onze prioriteiten van belang. Mede-initiatiefnemer en -bestuurder Mirjam van der Vegt heeft daarom besloten afscheid te nemen van Switch to Silence. Mirjam: ‘Stilte – de reis naar binnen – is en blijft mijn focus. Ik verlang naar meer tijd om daadwerkelijk te kunnen schrijven en om de lezingen en trainingen rondom stilte verder uit te diepen. Mensen zijn welkom om de stilte praktisch te oefenen, onder andere vanuit christelijk perspectief. Wil je daar meer van weten: www.mirjamvandervegt.nl en schuif aan bij mijn Leestafel!’

We blijven dus hetzelfde doel dienen, maar in verschillende vormen. Bloei in geur en kleur. Spread de silence.

Groet,

Mirjam en Margreet