Afgelopen weken presenteerden Margreet Kattouw en Mirjam van der Vegt glossy Stil in drie prachtige boekhandels. Al snel draait dan alles om de mooie buitenkant van het hele verhaal. Tijdens de presentaties was er daarom juist ruimte voor een stille ontmoeting met herder Sjoerd Stellingwerf: ‘De stilte is rauw.’
Hoge imposante gewelven. Meters strakke kaften keurig in het gelid. Tinkelende champagneglazen vol met bruisend vocht. ‘Wow, wat ziet dit er strak uit’ was dan ook de reactie van menig bezoeker van de boekpresentaties. Van de buitenkant lijkt het zo mooi, zo strak gepland en geregeld. Een droom die eindelijk is uitgekomen, hoe fijn is dat?
Onzichtbare schoonheid
Natuurlijk is het geweldig om in zulke prachtige locaties je droom te mogen presenteren. Wij mogen stilstaan en ons verwonderen; genietend van mooie dingen. Maar wat ons het meest is bijgebleven, waren de kleine gesprekjes met mensen. En daar kwam een schoonheid naar boven die niet altijd direct zichtbaar was, maar wel doorklinkt tot in de gewelven van je hart.
Zomaar ontvangen
Zo raakten we in gesprek met een jonge vrouw die herstellende is van een burn-out. Van haar weinige geld kocht ze een treinkaartje naar Zwolle en genoot daar intens van het gratis glas champagne en de ontmoeting met elkaar. ‘Wat kan ik toch genieten van alles wat ik zomaar ontvang hier. Ik voel inspiratie… en ik weet dat er nog zoveel mogelijk is in mijn leven.’
Ogen
Ook werden we geraakt door de vele vrienden die herder Sjoerd Stellingwerf meebracht. Sjoerd wordt geportretteerd in de glossy; een markante herder, die de stilte op zijn mooist, maar ook op zijn afschuwelijkst meemaakte. ‘De stilte in mijn leven was vaak heel rauw en pas later kwam er verzoening met mijzelf.’ In zijn lange proces naar bestaansrecht, kreeg hij vele medepelgrims op zijn pad. Ze wilden erbij zijn nu hij met ons de glossy presenteerde. Samen met andere bezoekers deden ze mee aan de oefening waarbij we Sjoerd een minuut lang ontmoetten in stilte, zonder enig woord. Het enige wat Sjoerd dan deed, was de mensen aankijken. Een verbinding met de ogen, waar het niet draaide om uiterlijk, maar om de reis naar binnen.
Daar, in die ontmoeting, lag de schoonheid van deze presentaties. En wij verlangen ernaar dat er nog veel meer mooie ontmoetingen zullen volgen; met je eigen hart, met anderen, met God. Zoals Sjoerd dichtte aan het slot van elke avond:
Welzijn
Vier het
wonderlijk weten
dat de bron
van alle goeds
jouw ademtocht
vandaag een
nieuwe ruimte geeft
in vriendschap jou
bestaansrecht biedt:
Ga maar
besta maar
wees maar
en ben
Proost!
Mirjam & Margreet
Bekijk hier de beelden van de boekpresentaties
