Grijze luchten zijn alleen maar
wolken die over drijven.
Frank Gifford
Wolken. Fascinerend om naar te kijken. Vele uren tijdens mijn kunstacademie-tijd liep ik met mijn hoofd omhoog. Keek ik, verwonderde ik, werd ik blij.
Ik tuurde, fotografeerde, tekende en besefte dat de meest bijzondere momenten soms enkel een paar seconden duurden. Altijd beweging, soms snel – soms langzaam. Geen dag hetzelfde. Geen wolk komt ooit terug.
Ik werd er deze week bij bepaald door een gesprek met iemand die dezelfde fascinatie deelde. Wat leuk. Ik maakte een reis terug in de tijd van 20 jaar…
Wat een geluk dat ik dagelijks aan de rand van het Veluwemeer sta. Ruimte inademen. Ruimte ervaren.
De luchten en beelden van boven krijgen naar mate ik ouder word een diepere laag. Of eigenlijk een hogere diepte. Daar achter de beweging en vervorming van witte, grijze en blauwe tinten zie ik hoop. Hoop om over te mijmeren. Te zoeken en vast te houden. Donkere wolken die hoop omlijsten.
Om over na te denken:
• Kijk je omhoog of naar beneden als je een wandeling maakt?
• Is dat wat je ziet ook dat wat je wilt zien?
• Oefen in het benoemen van al die zachte kleuren, tinten en vormen. Kijken met aandacht brengt geluk en ontspanning.
Kijk om je heen – overal is iets moois te zien.
